Δύο θετικές ιστορίες κλιματικής αλλαγής στη σειρά είναι σίγουρα πολύ καλές για να είναι αληθινές, σωστά; Λίγες μέρες μετά το γράψιμο για την πολλά υποσχόμενη τεχνολογία που δείχνει ότι το CO2 μπορεί να μετατραπεί σε ροκ σε μόλις δύο χρόνια, εδώ εξετάζω ένα πραγματικά θετικό δελτίο τύπου. Λέει ότι το Πρωτόκολλο του Κιότο του 1997 ήταν απεριόριστη επιτυχία, καθώς κάθε μία από τις 36 χώρες που υπέγραψαν μείωσε τις μέσες ετήσιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από το 2008-2012 κατά μέσο όρο κατά 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.
Οι αριθμοί μόλις εμφανίστηκαν, και παρόλο που οι συνολικές παγκόσμιες εκπομπές αυξήθηκαν, οι 36 χώρες που υπέγραψαν και επικύρωσαν το Κιότο «ξεπέρασαν τη δέσμευσή τους» κατά 2,4 γιγατόνους CO2 ετησίως.
Δείτε τη σχετική Κλιματική Αλλαγή: Ο Πρόεδρος Τραμπ θα επαναδιαπραγματευόταν τη συμφωνία για το κλίμα της COP21 Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ μόλις παρουσίασε ένα επιχείρημα για την κλιματική αλλαγή που είναι δύσκολο να υποστηριχθεί με το COP21: Πώς 193 χώρες έφτασαν σε μια «ιστορική καμπή» στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής
Αυτά θα ήταν λαμπρά νέα, δείχνοντας πραγματική ελπίδα ότι οι φιλόδοξοι στόχοι τέθηκαν στο
Η διάσκεψη κορυφής του Παρισιού για το κλίμα COP21 μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός συνδυασμού καλής θέλησης και διεθνούς πίεσης από ομοτίμους. Αλλά αν κοιτάξετε λίγο πιο προσεκτικά τους αριθμούς, το ποσοστό συμμόρφωσης 100% δεν είναι τόσο ξεκάθαρο όσο φαίνεται αρχικά.Επιφυλάξεις, επιφυλάξεις, επιφυλάξεις
Καταρχάς, όπως αναγνωρίζει το δελτίο τύπου, ο αρχικός κατάλογος των υπογραφόντων ήταν 38 χώρες. Τι απέγιναν οι άλλοι δύο; Λοιπόν, ο Καναδάς αποχώρησε και οι ΗΠΑ δεν επικύρωσαν ποτέ τη συμφωνία (η Γερουσία υπερψήφισε το ψήφισμα Byrd-Hagel με 95-0, το οποίο θρηνούσε ότι το Πρωτόκολλο του Κιότο «θα κατέληγε σε σοβαρή βλάβη στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών»). Όπως ήταν αναμενόμενο, και τα δύο έθνη έχασαν τους στόχους τους.
Δεύτερον, εννέα από τις χώρες υπερέβησαν πραγματικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, αλλά και πάλι συμμορφώθηκαν χρησιμοποιώντας τους «Ευέλικτους Μηχανισμούς» που ενσωματώθηκαν στη συμφωνία. Με άλλα λόγια, αγόρασαν το δικαίωμα να εκπέμπουν περισσότερο CO2 από έθνη που δεν χρησιμοποιούσαν τόσο πολύ. Για να είμαστε δίκαιοι, αυτές οι χώρες (Αυστρία, Δανία, Ισλανδία, Ιαπωνία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Ισπανία και Ελβετία) μόλις έχασαν τους στόχους τους, σημειώνοντας άνοδο 1%, αλλά αξίζει να σημειωθεί.
Αυτά τα σημεία επισημαίνονται και από το ίδιο το δελτίο τύπου, αλλά όπως Νέος Επιστήμονας σημειώσεις , υπάρχουν και άλλοι ελαφρυντικοί παράγοντες που παίζουν εδώ. Πρώτον, τα πρώην σοβιετικά κράτη είχαν δει τις εκπομπές άνθρακα να μειώνονται σημαντικά πριν από την υπογραφή της συμφωνίας. «Κάντε έκπτωση και οι 38 απέτυχαν να πετύχουν τον στόχο τους», γράφουν.
Δεύτερον, η περίοδος 2008-2012 κάλυψε τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική ύφεση από τη δεκαετία του 1930. Οι εκπομπές άνθρακα ήταν αναμφισβήτητα κατά ένα έως δύο γιγατόνους χαμηλότερες ως άμεση συνέπεια αυτού.
Τρίτον, και ίσως το πιο επιζήμιο από όλα, αυτό δεν λαμβάνει υπόψη τη «διαρροή άνθρακα», που είναι η εξαγωγή των εκπομπών των χωρών στις αναπτυσσόμενες χώρες. Το πρωτόκολλο επίσης δεν περιλαμβάνει την αεροπορία και τη ναυτιλία.
Αξίζει ακόμα να ζητωκραυγάζεις;
Έχοντας υπόψη όλα αυτά, αξίζει καθόλου να γιορτάσουμε την έκθεση; Ναι, έτσι νομίζω. Ακόμη και με αυτές τις τεχνικές λεπτομέρειες, οι χώρες ανέλαβαν μια δέσμευση και μπόρεσαν να την τηρήσουν. Σίγουρα, εμπλέκονται υποσημειώσεις και οι στόχοι ήταν αναμφισβήτητα αδύναμοι στην πρώτη θέση, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί σχετικά με την πίεση των ομοτίμων για την τήρηση των δεσμεύσεων.
Υπάρχουν λόγοι για να είσαι χαρούμενος εδώ. «Συχνά υπάρχει σκεπτικισμός σχετικά με τη σημασία του διεθνούς δικαίου και πολλοί επικριτές ισχυρίζονται ότι το Πρωτόκολλο του Κιότο απέτυχε. Το γεγονός ότι οι χώρες έχουν συμμορφωθεί πλήρως είναι πολύ σημαντικό και συμβάλλει στην αύξηση των προσδοκιών για πλήρη τήρηση της Συμφωνίας του Παρισιού», δήλωσε ο καθηγητής Michael Grubb, εκδότης του Πολιτική για το Κλίμα εφημερίδα.
Αρκετά. Ο λόγος που οι ΗΠΑ υπαναχώρησαν από το Πρωτόκολλο του Κιότο αρχικά οφειλόταν εν μέρει στο ψήφισμα Byrd-Hagel που αναφέρθηκε προηγουμένως, αλλά και λόγω της ενόχλησης που μόνο 37 άλλες χώρες έχουν υπογράψει, δεν ήταν δίκαιο για τις ΗΠΑ να είναι περιορισμένος. Κατά τη διάρκεια των προεδρικών συζητήσεων πριν από τις εκλογές του 2000, ο Τζορτζ Μπους δήλωσε ότι πήρε την κλιματική αλλαγή «πολύ σοβαρά», αλλά στη συνέχεια πρόσθεσε «αλλά δεν πρόκειται να αφήσω τις ΗΠΑ να φέρουν το βάρος για τον καθαρισμό του αέρα του κόσμου, όπως το Κιότο συνθήκη θα είχε κάνει. Η Κίνα και η Ινδία εξαιρέθηκαν από αυτή τη συνθήκη».
Δεν υπάρχει τέτοια δικαιολογία αυτή τη φορά. Η Συμφωνία του Παρισιού δεσμεύει κάθε μία από τις 193 χώρες που απαρτίζουν τα Ηνωμένα Έθνη στη μείωση των εκπομπών. Αυτό περιλαμβάνει όλους από τους μεγάλους ρυπαίνοντες της Κίνας και της Αμερικής, μέχρι εκείνους που επηρεάζονται περισσότερο από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή: τα νησιά Μάρσαλ και το Τουβαλού.
Εκτός κι αν κάποιος πρώην παρουσιαστής τηλεοπτικού ριάλιτι πάρει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου. Χου αγόρι.
Εικόνες: Beverly & Pack, Takver και Itzafineday που χρησιμοποιούνται στο Creative Commons